നമുക്ക് കഥനങ്ങളുടെ കല്‍പടവുകള്‍
കയറി ഇറങ്ങുന്നവരെ കാണാം.........അവര്‍ കടന്നു പോകുന്നത് നമ്മളെ ചവിട്ടിമെതിച്ചാണ്
കൂട്ടത്തില്‍ ശകാര വാക്കുകളും !
'നിങ്ങള്‍ ബെത്സൈതാ വെള്ളത്തെ മാത്രം സ്നേഹിച്ചവര്‍
പ്രണയം എന്തെന്ന് പഠിക്കാത്തവര്‍! '.മണല്‍ തീരത്ത് ഒറ്റയ്ക്ക് ഇരിക്കുന്നവള്‍
പിറുപിറുക്കുന്നു ...........!വെയിലേറിയപോള്‍, ചരണങ്ങള്‍ വേവ് അറിഞ്ഞപോള്‍
നീയെന്നെ മറന്നുവോ ?അരിപ്രവിന്നരുമ ഹൃത്ത്എന്നും
കൃപ തന്ന മുത്തെന്നും
ചൊല്ലിയിട്ട്‌........ ഇപ്പോള്‍ ?
പുഴ വക്കെ കാല്‍ നീട്ടി ഈറന്‍ അണിയും കാറ്റിനആത്മാവ്,
'ഇതും കടന്നു പോകും , കൈപും മധുരവും കാലവും ഈ കല്പടവും !
“ഇതും കടന്നു പോകും , കൈപും മധുരവും കാലവും ഈ കല്പടവും“....
ReplyDeleteഭംഗിയായി പറഞ്ഞിരിക്കുന്നു.