തിരുക്കുടുംബം

രാത്രി എപ്പോഴോ  ഞാന്‍ ഞെട്ടിയുണരും,
വിശപ്പ്‌ വഴികാണിച്ചു തരും-
ഇറ്റു ചമ്മലോടെ കഞ്ഞിക്കലം മെല്ലെ തുറന്നു നോക്കും!


ഒരു ഉള്‍വിളി  എന്നോണം അമ്മയെ ഓര്‍ക്കും,
ഒരു പിടി അടുക്കള ഓര്‍മകളാണ് അമ്മ, പിന്നെ കുറെ സുഗന്ധങ്ങളും!

 ഇത്തിരി കഞ്ഞി ഉപ്പിട്ട് മോന്തി കുടിക്കുമ്പോള്‍,
കണ്ണ് നിറയുന്നു- കഞ്ഞിയില്ലാ കിടാങ്ങളെ മനസ് മുലയൂട്ടുകയാണ്!
മുലക്കന്നു കടിച്ചു വലിക്കുന്നതുപോലെ ചങ്കില്‍ വേദന.


നിഴലുപോലെ അമ്മയുടെ രൂപം,
ഒട്ടിയ വയര്‍, പ്ലായിലയില്‍ കോരിത്തരുന്ന അല്പം പഴങ്കഞ്ഞി.
കണ്ണ് നിറയുന്നു-
വിതുമ്പലിന് അങ്ങേ അറ്റത്ത് കുറ്റബോധത്തിന്റെ ഏങ്ങലടി-
കഴിവില്ലാത്തവന്‍ എന്ന വിങ്ങിപ്പോട്ടല്‍-
ഇരുട്ടിന്‍ മറയിലേക്ക് നിസഹായതയുടെ നിഴല്‍ ഇറങ്ങി പോകുന്നു!
അരുതേ!.............


എന്റെ ഓര്‍മകളുടെ ബലം ഊര്‍ന്നു പോകുന്നതുപോലെ-
അത് ഇരുട്ടിനെ ഭയക്കുകയാണ്!
ഇനി ഓര്‍മകള്‍ക് പോകാനിടമില്ലാ......
എല്ലാറ്റിനെയും ഭയമാണ്!


ഇന്ന്  എനിക്ക് വിശക്കുമ്പോള്‍,
എന്റെ വിശപ്പിന്റെ ഓര്‍മകളെ തേടി അവരെത്തും!
എന്നിട്ട് അവര്‍ ഒരുമിച്ചു ഒട്ടിയ വയറും കൈ തയമ്പും
എന്നെ കാണിച്ചു കളിപ്പിച്ചു........

തിരുസരൂപത്തിനു   മുന്‍പില്‍...
'അന്നന്നതേക്ക് വേണ്ട അപ്പം ഇന്ന് ഞങ്ങള്‍ക്ക് നല്കണമേ'.