മഷി തീര്‍ന്നുപോയ-
കറുത്തമഷിപേന!
ഉപേഷിക്കാന്‍ തോന്നുന്നില്ല,
എഴുതിയെഴുതി-
കറുപ്പിനെ വല്ലാതെ സ്നേഹിച്ചിരിക്കുന്നു!
നീല മഷിപേന-
ടേബിളില്‍ ഇരുന്നു-
കണ്ണിറുക്കി കാണിക്കുന്നു,
കൊഞ്ഞനം കുത്തുന്നു,
അവള്‍ സുന്ദരിയാണ്,
എന്റെ കറുത്ത പേന പോലെ തന്നെ!
പഴകുമ്പോള്‍-
സ്നേഹം നശിക്കുന്നുവെന്ന്-
പലരും പറയുന്നു!
പുതുമകളില്ലാതെ-
മധുവിധുവിനപ്പുറം നരകമാണെന്ന്.
ഒരുപക്ഷെ-
ഇത്രയും നാള്‍ നീലയില്‍
എഴുതിയിരുന്നേല്‍?
നീലയെക്കുറിച്ചാകുമീ കവിത!
പഴകുന്തോറും-
നന്നാവുന്നത് വീഞ്ഞ്!
കാത്തുവയ്പിന്റെ കാലങ്ങളിലെ-
കരുതല്‍-
അതിനു കൂട്ടുണ്ട്.
എനിക്കിഷ്ടമില്ലാത്തതിനെ-
ഉപേഷിക്കണം, എങ്കിലും-
ഞാന്‍ അതുമായി പഴകിയിരുന്നേല്‍....!
ഈ ചോദ്യങ്ങളിനി-
ഞാന്‍ ന്യൂറോസയന്സിനോട് ചോദിക്കട്ടെ!
“പഴകുന്തോറും-
ReplyDeleteനന്നാവുന്നത് വീഞ്ഞ്!
കാത്തുവയ്പിന്റെ കാലങ്ങളിലെ-
കരുതല്‍-
അതിനു കൂട്ടുണ്ട്“..
കറുത്ത പേന മനോഹരിയായി നന്ദിയോടെ പുഞ്ചിരിക്കുന്നു.
liked.... :)
ReplyDeleteകറുത്ത മഷി പേന ... നല്ല കവിത
ReplyDeleteപാമ്പും പഴയതാണു നല്ലതെന്നു കേട്ടിട്ടില്ലേ
ReplyDeleteഅതുകൊണ്ട് കറുത്ത മഷിപ്പേന തന്നെയാണു നല്ലത്.
കനിത കൊള്ളാം
Enjoyed
ReplyDeleteകറുത്ത മഷിപ്പേന ഇപ്പോള്‍ സുന്ദരിയായല്ലേ. ഇനിയും എഴുതുക. ആശംസകള്‍ !!!!
ReplyDelete