അമ്മേ,
ആര്‍ക്കും വേണ്ടാത്ത ഭൂമി-
ആശുപത്രിക്കിടക്ക!
വെറുതെ കിട്ടുന്നു-
വിലയായ് അര്‍ബുദം!
ഞാന്‍
കിടക്കുന്നിവിടെ,
കറുത്ത കാസയാണമ്മേ കുടിക്കുവാന്‍!!
ഇരുണ്ട പുസ്തക കെട്ടില്‍ നിന്നും-
ഉരുണ്ടു വീഴുന്നു മൂന്നക്ഷരം!
മരണമാണതെന്നെന്റെ-
മനസ് മടിച്ചു വായിക്കുന്നു!
ഉള്ളില്‍-
ഒരു കുഞ്ഞിന്റെ രോദനം,
"മരിക്കാന്‍ പേടിയാവുന്നു അമ്മേ"
വെളുത്ത ചുവരില്‍,
ആളില്ലാതെ തൂങ്ങും കുരിശ്‌!
അടയും കണ്കള്‍ക്കുള്ളില്‍-
ഒരു കല്ലറ! മനുഷ്യ-
കാരുന്ന്യം കാത്തു-
കിടക്കും ഭ്രൂണം!
കാല ഭ്രമണ കലികാല-
ശാപങ്ങള്‍ ശാസിക്കും,
കൊടുംകാറ്റിന്‍ കാതില്‍--
കടലിന്‍ നനുത്ത പൂവായ്-
ജനിച്ചുയര്‍പ്പിന്‍-
ഓംകാരമായ്,
ഓളപ്പരപ്പില്‍ ഒരു-
ഭൂമി പറുദീസാ തീര്‍ക്കുന്നവന്‍!
കാണുന്നു ഞാന്‍,
കാരുണ്യം ജലമാകുന്നു!
കദനപ്പെരുംകടല്‍ കുരിശിലേറി-
ക്രിസ്തുവാകുന്നു, നെഞ്ചില്‍ നി-
ന്നിറ്റു വീഴും ജലാംശമായെന്‍--
ഇരുണ്ട ജീവിത രസത്തിന്‍,
ഒടുങ്ങാ ദാഹത്തിന്‍,
ഉള്ളിലെ പുഴു തിന്ന പൂവിന്‍
ജയ പരാജയ പരാഗമാകുന്നു!
ആരോ വന്നു തൊടുന്നു-
ആര്‍ദ്രമായി,
കണ്ണുകള്‍ കൂമ്പിയടക്കുന്നു,
ഇതളുകള്‍ക്കുള്ളില്‍-
ഇത്തിരി പരാഗം,
ഇട്ടു തന്നേച്ചു പോയി-
ഒരു പൊന്‍ പൂമ്പാറ്റ!
ഇത്-
കാത്തുകൊണ്ടേ-
കിടക്കാമവസാനം,
പുന്ജിരിച്ചൊരു പൂവായ്
പള്ളിയില്‍ കുന്തുരുക്കം-
മണത്തു-
മണിനാദം കേട്ടുറങ്ങാം.
നിങ്ങളൊരു-
കുരിശിന്റെ കയ്യോടു ചേര്‍ക്കുക!
കവിളില്‍ കരയാതെ മുത്തുക!
കുഴിയില്‍-
ഒരല്പം നനുത്ത മണ്ണില്‍,
നുണക്കുഴി പൂവായ്,
അമ്മെ വീണ്ടും,
നിനക്കായ് മാത്രം ജനിക്കട്ടെ!
